*
΄Ενας συννεφιασμένος ουρανός σε αποχρώσεις του ροζ... και σύννεφα να χορεύουν... ένα τραγούδι να συντροφεύει το ημίγλυκο κρασί που μόλις βάλανε στα ποτήρια τους...
Η γνωριμία τους τυχαία σε ένα ballroom... εκείνη δασκάλα χορού κι εκείνος επίσης... τα βλέμματά τους συναντήθηκαν στο χορό του φλαμένκο που εκείνη χόρευε με πάθος... κάθε φορά έδινε όλο της το είναι... και κείνος τόσο μαγεμένος... την κοιτούσε με θαυμασμό και δεν παρέκλινε στιγμή από το να την κοιτάει... δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από πάνω της... σε μια στροφή, εκείνη παραπάτησε και έπεσε πάνω του... και τότε ξεκίνησαν όλα...
- Είσαι πολύ ευγενικός.
- Και συ τόσο όμορφη!
- Σου χρωστάω.
- Αύριο λοιπόν... θα σε περιμένω στο γυάλινο κτίριο στις 9:30...
- Θα έρθω.
Το γυάλινο κτίριο βρισκόταν στην άκρη της πόλης δίπλα στη θάλασσα... ένας χώρος με πολλές αίθουσες που οποιοσδήποτε μπορούσε να κάει κράτηση και να τον διαμορφώσει όπως τον επιθυμεί.
Η ώρα περνούσε... εκείνος μόνος στο γυάλινο κτίριο να αγναντεύει το πέλαγος... είχε διαλέξει την αίθουσα στο ρετιρέ... πάτωμα παρκέ σε σκούρο καφέ ξύλο και λευκό χρώμα στους τοίχους... ένα τραπέζι και δυο καρέκλες στο χώρο ήταν αρκετά...
Το ρολόι έδειχνε 9:45 και εκείνος είχε αρχίσει να ανησυχεί...
Δεν άργησε να φανεί... η καρδιά της χτυπούσε δυνατά... δεν ήξερε τι να περιμένει... την κοίταξε στα μάτια και την προσκάλεσε για χορό...
- Δέξου αυτό το δώρο από μένα.
- Με βρίσκεις απροετοίμαστη, ευχαριστώ πολύ!
Ένα ζευγάρι παπούτσια χορού και μια κόκκινη κορδέλα... εκείνος άρπαξε την κορδέλα και της έκλεισε τα μάτια...
- Ήρθε η ώρα να χορέψουμε...
- Ας χορέψουμε λοιπόν...
Ένας χορός συγκλονιστικός, γεμάτος ένταση και πάθος... τόσο πάθος που στο τέλος του χορού, τα χείλη της βρέθηκαν να ακουμπάνε τα δικά του...
Και τότε όλα άλλαξαν και για τους δυο... μια ζωή γεμάτη μυστήριο και ίντριγκες...
* δυο πράγματα εντυπωσιακά που αφορούν στα φλαμίνγκο:
α) στέκονται στο ένα πόδι για να διατηρήσουν τη θερμοκρασία του σώματός τους και
β) παράγουν κόκκινο γάλα!